Gerard van Loon was de zesde graaf van het graafschap Loon. Zijn ambtsperiode liep van 1171 tot 1194.
In 1179 verwoestten troepen van de prins-bisschop van Luik, Rudolf van Zähringen de grafelijke burcht. De graaf werd verplicht het Graafschap Duras aan de prins-bisschop af te staan. Gerard verkoos te verhuizen naar het grafelijk slot te Kuringen, het Prinsenhof dat centraler in zijn gebied lag. Hij stichtte rond 1182 in Kuringen vlakbij zijn residentie, de abdij van Herkenrode. Het grondgebied, in de 13e eeuw ongeveer 3000 ha groot, was eigendom van de graaf. Hij schonk het aan een broeder met de voorwaarde er een klooster voor Cisterciënzerinnen te stichten. Het was het eerste en werd het grootste vrouwenklooster van die orde in de Nederlanden. De graaf liet in Kolmont bij Tongeren een tienhoekige toren met een diameter van 16m bouwen.
Gerard nam deel aan de derde kruistocht, onder leiding van keizer Frederik Barbarossa, koning Filips-August van Frankrijk en koning Richard Leeuwenhart van Engeland. Gerard sneuvelde in 1194 in Akko. Zijn gebeente werd teruggebracht naar de abdij van Herkenrode en hij werd er begraven. Meteen werd de abdij de officiële begraafplaats van de graven van Loon.
Gerard was gehuwd met Adelheid. Zij kregen de volgende kinderen: Lodewijk II (opvolger van zijn vader en probeerde graaf van Holland te worden); Gerard (ovl. 1216, graaf van Rieneck); Arnold (opvolger van Lodewijk); Hendrik (eerst geestelijke maar daarna getrouwd); Diederik (ovl. na 1206, seneschalk van Nicomedia, gouverneur van Rousion); Willem (ovl. januari 1206, legeraanvoerder van zijn broer Diederik, gesneuveld in een veldslag in Thracië); Imagina (ovl. na 1243, gehuwd met Willem, kastelein van Sint-Omaars) en Mathilde (ovl. 1249, abdis van de abdij van Munsterbilzen).
Gerard werd opgevolgd door zijn zoon Lodewijk II van Loon. Gerards jongste zoon Arnold volgde dan weer zijn broer Lodewijk op bij diens overlijden.
Uit: Wikipedia Bron: wikipedia en genealogieonline, stamboom Baris
