Hendrik van Babenberg (ook wel Hendrik van Neustrië) (ca. 820 - bij Parijs, 28 augustus 886) was de belangrijkste legeraanvoerder van Lodewijk III de Jonge en Karel de Dikke. Hendrik was markgraaf van Saksen en hertog van Franken. Zijn belangrijkste kasteel was de Babenberg waar het geslacht van de Babenbergers naar is genoemd, op de plaats van het kasteel is de stad Bamberg ontstaan.
Leven en Loopbaan
In 861 nam Hendrik deel aan de mislukte opstand van Koenraad van Beieren tegen Lodewijk de Duitser. Dit bleef blijkbaar zonder ernstige gevolgen voor Hendrik want in 866 trad hij op als legeraanvoerder voor Lodewijk III tegen Moravië. In 871 kwam hij echter weer in conflict met Lodewijk toen die een vazal van Hendrik de ogen liet uitsteken, en zo inbreuk maakte op Hendriks bevoegdheden. Na de dood van Lodewijk de Duitser trad Hendrik pas in 880 weer op de voorgrond als aanvoerder tegen de opstandige Hugo, hertog van de Elzas.
Nadat Karel de Dikke koning van geheel Oost-Francië was geworden, werd Hendrik zijn legeraanvoerder. In 882 leidde hij de veldtocht tegen Godfried de Noorman die met een leger van Vikingen was gelegerd bij Asselt. Voordat het tot een echte veldslag kwam, werd er echter een akkoord gesloten waarbij de inval van Godfried werd afgekocht met een geldbedrag en met graafschappen in Friesland. Het jaar daarop bevocht Hendrik de Vikingen echter alweer in de omgeving van Prüm. In 885 rekende Hendrik definitief af met Godfried de Noorman en Hugo van de Elzas. Zijn soldaten vermoordden samen met de lokale graven Gerulf en Everhard Saxo, Godfried tijdens een feestelijke bijeenkomst in Spijk waar Hugo gevangen werd genomen.
Toen Karel de Dikke in 884 ook koning van West-Francië was geworden, werd Hendrik belast met de verdediging van Neustrië tegen de Vikingen. In 886 probeerde hij Parijs te ontzetten toen die stad door de Vikingen werd belegerd. Hendrik moest zich terugtrekken maar toen Karel de Dikke zich met versterkingen bij hem voegde, trok hij weer naar Parijs. Hendrik werd toen tijdens een schermutseling gedood. Hij ligt begraven in de abdij van Sint-Medardus te Soissons waar ook veel leden van het Merovingische koningshuis zijn begraven.
Familie
Hendrik was zoon van Poppo I van Grabfeld en een onbekende vrouw. Hij was getrouwd met Ingeltrudis, mogelijk een dochter van Eberhard van Friuli en Gisela, dochter van Lodewijk de Vrome en Judith van Beieren. Zij hadden de volgende kinderen:
Hedwig
Adalbert (854-9 september 906), overviel en doodde hertog Koenraad van Thüringen. Namens de koning kreeg hij een vrijgeleide voor besprekingen maar hij werd gevangengenomen en onthoofd, als straf voor het breken van de vrede.
Adalhart (-903) gevangengenomen door de familie van hertog Koenraad van Thüringen en gedood.
Hendrik, gesneuveld in 902/903
Adelinde, (ca. 855 - na 915), gehuwd met Eticho I van de Ammergau, maakt omstreeks 910 een pelgrimstocht naar Jeruzalem, begraven in het klooster van Buchau
volgens sommige reconstructies ook Berengar van Bayeux
